Weliswaar vermoeid maar iets meer uitgerust staan we vandaag op om aan de derde wandeling te beginnen. Na een snelle verzorgingsronde en gezonde maaltijd zijn we gisteren wat eerder naar bed gegaan om net wat meer slaap te pakken dan gisteren. Dat lijkt zijn vruchten af te werpen. Naarmate de stad dichterbij komt, duiken steeds meer metgezellen op; sommigen wachtend op de bus die hen naar de Wedren zal brengen, anderen net als wij op hun tweewieler onderweg naar diezelfde locatie. Aan de overkant zien we opnieuw groepjes mensen die zich in tegengestelde richting bewegen, ietwat zwalkend na weer een avond Vierdaagsefeesten. Het blijft elke ochtend weer een bijzonder gebeuren.
Al snel hebben we het ritme te pakken vandaag. Mark’s knie is gisteravond door Rik (de man van Frederieke d’r zus Marlies en fysiotherapeut van beroep) nog ingetapet en voorzien van wat meer stabiliteit, waardoor het lopen wat soepeler gaat dan gisteren. De wandeling voert ons vandaag zuidwaarts, met lange stukken langs de Maas naar Limburg om via Gennep weer in de richting van Nijmegen terug te keren. Het Limburgse plaatsje ligt halverwege de route en daarom een mooie plek voor onze langere rustpauze waar we Peter en Ingrid zullen zien. Waar we elkaar gisteren en eergisteren nog troffen op punten waar het vrij stil en rustig was, is dat in Gennep gelukkig anders. Ondanks dat het dorp alleen wordt aangedaan door de wandelaars die de route van vijftig kilometer lopen, zijn er veel mensen op de been en genieten we van de aanmoedigingen.
Goed en wel bezig aan het tweede gedeelte van de wandeling van vandaag lijkt bij ons beiden tegelijkertijd de energie en moed even te zijn verdwenen. Vlak voordat we aan het heuvelachtige gebied in en rondom Groesbeek beginnen, merken we voor het eerst deze week dat we er allebei even niet zoveel zin meer in hebben, daar waar we elkaar tot op dat moment telkens hebben weten op te peppen als de ander dat even nodig had. We besluiten wat eerder te stoppen dan gepland en onze voetjes even te laten rusten, voordat we de hoogte in gaan.
De befaamde Zevenheuvelenweg was vooraf niet iets waar we tegenop zagen, omdat we er – onder andere door het meermaals lopen van de Zevenheuvelenloop – goed bekend mee zijn. Op het moment zelf blijkt het toch een uitdaging, vooral voor de knie van Mark, waar door het continue stijgen en dalen een vervelende spanning op komt te staan. De vele mensen (en campers, het had wel wat weg van de Tour de France!) langs de kant en een volledig in wit uitgedost Nijmegen-Oost slepen ons echter ook vandaag door de laatste kilometers heen. Dag drie ligt achter ons, nog één keer hetzelfde trucje.
Lees hier het verslag van dag vier.
