Het is even na 4.30 uur op dinsdagochtend 18 juli 2023. We hebben zojuist, aangemoedigd en uitgezwaaid door een meute dronken studenten, de stad Nijmegen achter ons gelaten en slaan na het oversteken van de Waalbrug voor het eerst de polder in wanneer Mark bij de tenen van zijn linkervoet een naar gevoel voelt. Een steentje, denkt hij in het begin, maar bij het controleren, blijkt het een beginnende blaar. Ruim zeshonderd kilometer trainen kwamen we ongeschonden door, maar nu is het na amper een uur wandelen ineens raak. We besluiten de eerstvolgende blarenpost op te zoeken om er daar naar te laten kijken en na de tenen te hebben ingewikkeld met vette watten voegen we ons weer bij de stoet die ons door de Betuwe doet slingeren.
Deze Vierdaagse heeft voor ons een bijzondere lading. Een aantal maanden eerder hebben we van het ene op het andere moment afscheid moeten nemen van ons zoontje Morris. Hij wordt op 21 december 2022 na 36 weken zwangerschap stilgeboren, een enorme klap voor ons en iedereen om ons heen. Kort hierna al krijgen we het gevoel dat we hier iets positiefs uit zouden willen en iets zouden willen gaan betekenen voor anderen die dit overkomt, waardoor we besluiten een stichting op te richten. Deze Vierdaagse lopen we voor onze kleine man en om het eerste geld op te halen deze stichting daadwerkelijk te kunnen starten.
Na in Elst en omgeving de nodige appels te hebben genuttigd, worden we op de dijk in Arnhem-Zuid voor de eerste keer deze week opgewacht door Peter en Ingrid, de ouders van Frederieke. Zij hebben niet alleen hun logeerkamer beschikbaar gesteld voor ons, maar ook volgen zij ons op de route met soep, verse broodjes, koffie, fruit, talkpoeder en veel meer, schotelen ze ons ‘s avonds een heerlijke maaltijd voor en masseren ze voor het slapen gaan de stijve spieren nog even los. Aan hen nogmaals: duizendmaal dank!
Met frisse energie vervolgen we de route terug in de richting van Nijmegen. Het is tot dan toe een erg natte julimaand geweest, maar de weergoden zijn ons deze week gunstig gezind. Het kwik stijgt vandaag zelfs tot zo’n 25 graden, wat gedurende de dag steeds meer zijn uitwerking op onze toestand heeft. Wanneer kort voor Bemmel alle wandelaars – dus ook diegenen die dagelijks dertig of veertig kilometer afleggen – weer bij elkaar komen, is het schuifelen geblazen. Volle straten en opzwepende muziek stuwen ons echter vooruit richting Lent, waar we van Frederieke d’r broer Pepijn en onze neefjes Benjamin en Sam een verkoelend ijsje krijgen. Niet veel later sleept een ijskoude radler van Lars, een neef van Frederieke, en Gwen de Waalbrug weer over terug Nijmegen in en ontvangen we een nieuwe stempelkaart voor dag 2. De eerste vijftig zitten erop, nu s
nel rusten en op naar de volgende!
Lees hier het verslag van dag twee.
