Stijfjes strompelen we na een erg korte nacht naar beneden om ons op te maken voor een nieuwe dag stappen. Toon, de buurman van Frederieke d’r ouders, heeft ons gisteravond nog verzorgd door onze blaren door te prikken en plekken waar deze had losgelaten of waar deze blaren waren ontstaan te voorzien van nieuwe tapes. Na een bordje warme havermout stappen we vol goede moed weer op de fiets richting Nijmegen vanwaar de zogenaamde dag van Wijchen zal starten.
Waar het voor ons nog erg vroeg is, is het voor de eerste mensen langs de kant juist erg laat; opnieuw hebben de nodige studenten zich bij de start gemeld om ons vooruit te stuwen in de richting van het Land van Maas en Waal en later Wijchen en Beuningen. Elke dag weer een fijn gevoel om aan de start al zoveel positieve energie te zien en ons op weg te helpen.
Wanneer de rust kort daarna terugkeert en het enige geluid dat van kletterende voetstappen is, begint Mark wat irritatie in de knieholte van zijn rechterknie te voelen. Vooral bij het volledig strekken van zijn been trekken er lichte pijnscheuten doorheen. Het is gisteren een dag geweest waarbij we erg moesten wennen aan de drukte op de route. We zijn allebei van het doorstappen en wilden vooral in het begin in ons ritme komen en blijven, maar de overvolle wegen dwongen ons tot zigzaggen en het zetten van grote stappen om anderen in te halen. Dit uit zich nu waarschijnlijk. De dijk bij Niftrik, die we zo goed kennen omdat we hier in de buurt wonen, is om die reden geen pretje voor hem.
Een wat langere ruststop en pijnstilling blijken goed te doen. We vervolgen onze weg in de richting van Wijchen waar we worden getrakteerd op een waar volksfeest. Ondanks het ophopen van wandelaars dat hier weer ontstaat door het bij elkaar komen van de verschillende routes is het genieten van alle mensen die de moeite hebben genomen ons aan te moedigen en te voorzien van allerlei lekkers in de vorm van tomaatjes, komkommers, snoep, zoutjes en wat al niet meer.
Maar wanneer we Wijchen achter ons laten en ons langs de weilanden in de richting van Beuningen begeven, speelt Mark zijn knie weer op en komen bij Frederieke de nodige emoties los. Het is niet de eerste – en zeker ook niet de laatste – keer dat dat gebeurt deze week. Met onze gedachten zijn we natuurlijk veel bij Morris. Tegelijkertijd groeit er in Frederieke d’r buik een nieuw wondertje, wat hormoonschommelingen met zich meebrengt. Er zijn nog niet veel mensen die hiervan weten; zo in Beuningen – waar Frederieke is opgegroeid en haar ouders wonen – zullen we ook Mark’s ouders zien en zijn onze families samen zodat we het heuglijke nieuws kunnen delen.
Het is in Beuningen vervolgens een kwestie van stoppen en gaan; langs de weg vinden we op verschillende plekken nog vrienden met wie we kort onze ervaringen en tegelijkertijd het nieuws bespreken. Met het grootse feest dat daarnaast ook in Beuningen plaatsvond weer achter ons beginnen we aan de laatste kilometers terug naar Nijmegen, waar we onze fietsen pakken en dezelfde weg weer terugfietsen. Onderweg moedigen we de laatste wandelaars aan van wie we vermoeden dat ze het op het nippertje wel of niet zullen redden. Dag twee is traditioneel de dag met de meeste uitvallers; wij hebben het gelukkig weer achter de rug en maken ons op voor de heuvels van morgen.
Lees hier het verslag van dag drie.
